ΣΤΗΡΙΞΗ ΘΛΙΠΗΣ

Παιδιά & Θλίψη

Ο θάνατος είναι ένα φυσικό γεγονός. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι τα παιδιά, ακόμη και τα πολύ μικρά, δεν πρέπει να προστατεύονται από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν τον θάνατο ως γεγονός και την περιέργεια να κάνουν ερωτήσεις για το γεγονός. Η γενική συμβουλή είναι να μιλήσετε στο παιδί απλά και με ειλικρίνεια για το θάνατο, με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία. Κάντε ερωτήσεις για να προσδιορίσετε τι γνωρίζει ήδη το παιδί για την κατάσταση. Στη συνέχεια, μπορείτε να του εξηγήσετε την κατάσταση απλά και ειλικρινά. Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε: «Η καρδιά της γιαγιάς κουράστηκε πολύ και σταμάτησε να λειτουργεί, έτσι πέθανε». επάνω» ή «Ο Θεός πήρε τη γιαγιά να είναι με τους αγγέλους». Ενώ αυτές οι φράσεις έχουν σκοπό να παρηγορήσουν και να ηρεμήσουν, το παιδί μπορεί στην πραγματικότητα να τις ερμηνεύσει με πολύ πιο κυριολεκτική έννοια. Για παράδειγμα, το παιδί μπορεί να αναπτύξει φόβο να κοιμηθεί γιατί μπορεί να συμβεί το ίδιο πράγμα. Επιτρέψτε στο παιδί να κάνει ερωτήσεις αν θέλει, αλλά μην το πιέζετε εάν δεν ανταποκρίνεται. Ένα μικρότερο παιδί μπορεί να κάνει ερωτήσεις όπως «Πού είναι η γιαγιά τώρα;» ή "Είναι η γατούλα μου στον παράδεισο;" Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να κατανοήσουν πληρέστερα το οριστικό του θανάτου και να κάνουν πιο αφηρημένες ερωτήσεις που σχετίζονται με θέματα πίστης, το νόημα της ζωής κ.λπ.

Πώς εξηγείτε το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου σε ένα παιδί;

Η ηλικία και η συναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού θα επηρεάσουν τον τρόπο που βιώνει τη θλίψη.

Ηλικίες 2 έως 7

Μέχρι την ηλικία των 7 ετών, τα παιδιά βλέπουν τον θάνατο κυρίως ως ένα γεγονός χωρισμού. Αυτό μπορεί να τους κάνει να αισθάνονται εγκαταλελειμμένοι και φοβισμένοι. Μπορεί να φοβούνται να μείνουν μόνοι και να μην θέλουν να κοιμηθούν μόνοι το βράδυ ή να πάνε σχολείο. Επειδή τα παιδιά αυτά τα μικρά συνήθως δεν είναι ικανά να εκφράζουν λεκτικά τα συναισθήματά τους, μπορεί να «δράσουν» αντ' αυτού, μέσω συμπεριφορών όπως εκρήξεις θυμού, άρνηση να υπακούσουν σε ενήλικες ή δημιουργώντας μια φανταστική ζωή, συνοδευόμενη από παιχνίδια ρόλων. Άλλες συμπεριφορές, που συνήθως εκδηλώνονται από παιδιά μεταξύ 2 και 5 ετών, μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα με το φαγητό, τον ύπνο, την τουαλέτα ή την ενούρηση στο κρεβάτι. Τα πολύ μικρά παιδιά κάτω των 2 ετών μπορεί ξαφνικά να αρνηθούν να μιλήσουν και να γίνουν πιο ευερέθιστα γενικά.

Ηλικίες 7 έως 12 ετών

Τα παιδιά αυτής της ηλικιακής ομάδας έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τον θάνατο ως ένα μόνιμο γεγονός. Μπορεί να θεωρούν τον θάνατο ως μια πιο προσωπική απειλή για την ατομική τους ασφάλεια, να αναπτύσσουν φόβο να πεθάνουν οι ίδιοι ή να καταφεύγουν σε «προληπτικές» συμπεριφορές για να «προστατέψουν» τον εαυτό τους από το θάνατο, όπως να ευθυγραμμιστούν με κάποιον που πιστεύουν ότι μπορεί να τους προστατεύσει ή να επικεντρωθούν στο να είσαι «γενναίος» ή «καλός». Άλλοι μπορεί απλώς να αποσυρθούν κοινωνικά ή/και συναισθηματικά από τους άλλους. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα συγκέντρωσης στη σχολική εργασία, δυσκολία στην τήρηση οδηγιών και δυσκολία στην εκτέλεση καθημερινών εργασιών.

Εφηβοι

Ενώ οι έφηβοι κατανοούν και αντιλαμβάνονται τον θάνατο με τον ίδιο τρόπο όπως οι ενήλικες, μπορεί να εκφράσουν τη θλίψη τους με διαφορετικό τρόπο. Μπορεί να αντιδράσουν με πιο δραματικούς τρόπους ή να υιοθετήσουν απερίσκεπτες συμπεριφορές σε μια προσπάθεια να «αψηφήσουν» τον θάνατο. Η απερίσκεπτη οδήγηση, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η λήψη παράνομων ναρκωτικών ή η σεξουαλική επαφή χωρίς προστασία μπορεί να είναι όλα μορφές «εκτόπισης» των ανησυχιών και των συναισθημάτων της θλίψης. Σκέψεις αυτοκτονίας μπορεί μερικές φορές να υπάρχουν σε έναν έφηβο που δυσκολεύεται να επεξεργαστεί απώλεια. Τα προειδοποιητικά σημάδια αυτοκτονίας σε παιδιά και εφήβους μπορεί να περιλαμβάνουν την ενασχόληση με τον θάνατο, το να έχουν σκέψεις ή να μιλάνε ανοιχτά για αυτοκτονία ή να χαρίζουν αντικείμενα. Οι γονείς των εφήβων που έχουν χάσει ένα αγαπημένο τους πρόσωπο πρέπει να γνωρίζουν τυχόν αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού τους και θα πρέπει αναζητήστε αμέσως επαγγελματική συμβουλή για το παιδί εάν αισθάνεται ότι το παιδί του μπορεί να βρίσκεται σε κίνδυνο.